Πώς έρχεται ένα παιδί σε εμάς;

Σε έναν ιδεατό κόσμο, αυτοί οι δρόμοι δεν θα υπήρχαν καν. Δεν θα υπήρχε η ορολογία που να τους περιγράφει, και δεν θα υπήρχε λόγος ύπαρξης δομών όπως το Σπίτι του Πατέρα. Δυστυχώς, στον πραγματικό κόσμο αυτοί οι δρόμοι υπάρχουν, και διασχίζουν τις ζωές πολλών παιδιών με τα δύσβατα μονοπάτια τους.

​

• Κάποια παιδιά ταξιδεύουν στη ζωή στερούμενα τους φυσικούς τους γονείς, και έτσι φτάνουν σε μας.
• Κάποιοι γονείς αδυνατούν να ασκήσουν τα γονικά τους καθήκοντα, για λόγους νομικούς ή κοινωνικούς, και έτσι ο δρόμος των παιδιών τους οδηγεί σε μας.

​

Η απώλεια των φυσικών γονέων, η κακοποίηση, η παραμέληση και η ενδοοικογενειακή βία είναι οι πιο συνηθισμένες διαδρομές που οδηγούν παιδιά στο Σπίτι του Πατέρα.

 

Το δύσκολο έργο του εντοπισμού ενός παιδιού σε τέτοια μονοπάτια, της διερεύνησης του περιστατικού και της παραπομπής του στην κατάλληλη δομή, βαραίνει τους ώμους της πολιτείας. Οι δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες και οι κατά τόπους εισαγγελικές αρχές είναι ο πρώτος και βασικότερος κρίκος στην αλυσίδα της παιδικής προστασίας, και οι αρμόδιοι για να ορίσουν την ανάγκη του κάθε παιδιού και τη δομή που θα την καλύψει και θα γίνει ο επόμενος αναγκαίος κρίκος της αλυσίδας.

​

Σύμφωνα με τη μέχρι τώρα εμπειρία μας, διαπιστώνουμε ότι όταν λαμβάνουμε μια εισαγγελική εντολή ή ένα αίτημα για φιλοξενία παιδιού, συνήθως έχουν εξεταστεί από τις αρχές όλες οι άλλες εναλλακτικές διαδρομές για το παιδί. Τις περισσότερες φορές, είμαστε η έσχατη λύση του, πριν οδηγηθεί σε αδιέξοδο, και αυτός είναι ένας ρόλος που αναλαμβάνουμε με μεγάλη σοβαρότητα και ευθύνη.